Koalicja krzesełkowa
Stadion Śląski był w ostatnich dniach obiektem sporu o kolor krzesełek na widowni. Miały być biało-czerwone, a będą żółto-niebieskie. Uczestnicy awantury o kolor krzesełek na stadionie używali argumentów, z których wynikało, że ta kwestia jest niezwykle istotna dla tożsamości naszego regionu. Wojciech Korfanty i Michał Grażyński, których spór zdominował dwudziestolecie międzywojenne na Górnym Śląsku, pewnie przewracali się w swoich grobach.
Nie zamierzam się wypowiadać w tym konflikcie. Natomiast chciałbym zwrócić uwagę na informację, którą wyczytałem w katowickim dodatku „Gazety Wyborczej”.
„Gazeta Wyborcza” ujawniła, iż kwestia koloru krzesełek była jednym z elementów uzgodnień pomiędzy Platformą Obywatelską a Ruchem Autonomii Śląska przed zawarciem koalicji w Sejmiku Województwa Śląskiego po ostatnich wyborach samorządowych. W mojej dwudziestoletniej, niedawno zakończonej, karierze politycznej brałem udział w różnych koalicyjnych negocjacjach, na szczeblu krajowym, wojewódzkim i miejskim. Pamiętam, że rozmawialiśmy wtedy o różnicach programowych, o sprawach personalnych i o najważniejszych czekających nas decyzjach politycznych. Byłem jednak głupi, zamiast trudnych i skomplikowanych problemów można było po prostu pogadać o kolorze krzesełek i kompromis byłby gotowy.
W poprzedniej kadencji w samorządzie województwa śląskiego Platforma Obywatelska rządziła w koalicji z Sojuszem Lewicy Demokratycznej. W tej kadencji Platforma Obywatelska zawarła koalicję z Ruchem Autonomii Śląska w wyniku rozmów na temat koloru krzesełek na Stadionie Śląskim. Szef śląskiej PO poseł Tomasz Tomczykiewicz musiał się strasznie napracować w trakcie krzesełkowych negocjacji.
Sprawę koloru przypieczętowała odpowiednia krzesełkowa uchwała Zarządu Województwa Śląskiego. Mam nadzieję, iż w przerwach kawowych podczas posiedzeń tego ważnego gremium, po nużących dyskusjach o kolorach udaje się czasami podjąć jakieś drugorzędne decyzje dotyczące np. podziału funduszy na instytucje kultury w naszym województwie.